IN MEMORIAM - Dr. Sisamotos Georgios (ΣΙΣΑΜΩΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ)

Evanescence......
(Η εξαφάνιση.... η εκμηδένιση..... το εφήμερο.....)
Με ένα λυπητερό τραγούδι από το group Evanescence διάλεξε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Νοσοκομειακών Γιατρών του Νοσοκομείου Ρόδου να πει εκ μέρους όλων των συναδέλφων το τελευταίο "Αντίο" στον πολύ αγαπητό μας συνάδελφο Γιώργο Σισαμωτό που τόσο ξαφνικά έφυγε από κοντά μας.
Η απώλεια τεράστια και τραγική πρώτα για την οικογένειά του.....
Το κενό δυσαναπλήρωτο και στο Νοσοκομείο της Ρόδου.....
Εγώ δεν τον γνώριζα από παλιά όπως οι περισσότεροι από τους συναδέλφους. Είχα όμως την ευκαιρία να τον γνωρίσω στην διάρκεια της υπηρεσίας μου αυτά τα τελευταία χρόνια και δεν δυσκολεύτηκα από την πρώτη κιόλας στιγμή να αναγνωρίσω και να εκτιμήσω τα πολύτιμα στοιχεία του χαρακτήρα του. Ευγενικός και ήπιος χαρακτήρας, απλός και καταδεκτικός άνθρωπος, συνετός και ευπροσήγορος συνάδελφος, πάντα έτοιμος να συνδράμει και να βοηθήσει όλους εμάς που δουλεύαμε στο ΤΕΠ στα δύσκολα περιστατικά.
Κάποτε του είχα πεί συζητώντας για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε ο καθένας στην ειδικότητά του, ότι η σωματική εξάντληση της πολύωρης εργασίας, των εφημεριών στις δύσκολες και απάνθρωπες συνθήκες των τελευταίων ιδιαίτερα χρόνων της κρίσης, με εξουθένωνε επαγγελματκά. Τον ρώτησα πώς τα καταφέρνει και "αντέχει" σε αυτές τις συνθήκες και χαμογέλασε με μια ηρεμία στην έκφραση του προσώπου του και μια λάμψη στην ματιά του!!!
Του είπα πριν απαντήσει: "κατάλαβα.... Θα πρέπει να είναι η χαρά και η ικανοποίηση που θα νοιώθεις κάθε φορά που βοηθάς να έρθει ένα παιδί στον κόσμο!!! Είναι σαν να ξαναγεννιέται η ελπίδα για κάτι καλύτερο στη εφήμερη αυτή ζωή...." Βλέποντας τις αναρίθμητες φωτογραφίες με τα παιδάκια που ξεγέννησε στην αγκαλιά του, έννοιωσα μέσα μου την ικανοποίηση που έπαιρνε από την δουλειά του!
Και τώρα..... Τώρα μας έδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο το πόσο εφήμεροι είμαστε πάνω σε αυτή την γη.... Τώρα..... σιωπή.....

Evanescence - My Immortal Lyrics
(Σε ελεύθερη μετάφραση μερικοί στίχοι από του τραγούδι ως τελευταίο αντίο για τον Γιώργο.....)

Νοιώθω τόσο κουρασμένος να βρίσκομαι εδώ, με τους παιδικούς μου φόβους για τον θάνατο να με καταθλίβουν.
Και αν έπρεπε να φύγεις, θα ευχόμουν απλά να έφευγες αλλιώς
Έτσι κια αλλιώς η παρουσία σου θα παραμείνει μέσα μου και δεν θα με αφήσει μόνο

(I'm so tired of being here, suppressed by all my childish fears
And if you have to leave, I wish that you would just leave
Your presence still lingers here and it won't leave me alone)

Αυτές οι πληγές δεν φαίνεται ότι θα γιατρευτούν, αυτός ο πόνος είναι απλά τόσο δυνατός.

Υπάρχουν απλά τόσα πολλά που ο χρόνος δεν μπορεί να σβήσει

(These wounds won't seem to heal, this pain is just too real
There's just too much that time cannot erase)

Συνήθιζες να με μαγνητίζεις με την φωτεινή αύρα σου

Τώρα.... είμαι δεμένος με την ανάμνηση της ζωής που άφησες πίσω σου....
(You used to captivate me by your resonating light
Now, I'm bound by the life you left behind....)

Προσπάθησα τόσο επίπονα να πείσω τον εαυτό μου ότι έφυγες

και παρόλο που σε νοιώθω ακόμα μαζί μου, είναι σαν να νοιώθω μόνος από καιρό
(I've tried so hard to tell myself that you're gone
But though you're still with me, I've been alone all along)

 Καλό Ταξίδι Γιώργο.....
Με σεβασμό και εκτίμηση στο πρόσωπό σου. Ήταν τιμή μου που σε γνώριζα.
Θερμά συλληπητήρια στην οικογένειά σου.

Αντώνης Γερασκλής
Παθολόγος - Διευθυντής ΕΣΥ
Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών