4 Σημεία που υπαγορεύουν την λήψη απόφασης για εισαγωγή γηριατρικών ασθενών στο νοσοκομείο από το ΤΕΠ (Four Signs that a
Geriatric ER Patient Should Be Admitted to the Hospital)
Οι υπερήλικες που επισκέπτονται το Τμήμα Επειγόντων
Περιστατικών (ΤΕΠ) και παρουσιάζουν διαταραχή της νοητικής λειτουργίας (cognitive impairment), αλλαγή απόφασης
στην τελική διευθέτηση του ασθενούς με ματαίωση εισαγωγής στο νοσοκομείο (change in disposition plan from admit to discharge), χαμηλή αρτηριακή πίεση
(υπόταση) και αύξηση της συχνότητας σφυγμού (ταχυκαρδία) ήταν περισσότερο πιθανό
να εισαχθούν σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) (Intensive Care Unit –
ICU) ή να πεθάνουν εντός
7 ημερών από την επίσκεψή τους στο ΤΕΠ.
Αυτά δείχνουν τα αποτελέσματα μιας ελεγχόμενης μελέτης
αντιπαραβαλλόμενων περιπτώσεων (matched case-control study), ασθενών ηλικίας 65 ετών
και άνω, οι οποίοι κατέληξαν ή εισήχθησαν σε ΜΕΘ εντός 7 ημερών από την αρχική
επίσκεψή τους στο ΤΕΠ, που δημοσιεύθηκε στα Χρονικά Επείγουσας Ιατρικής (Annals of Emergency Medicine): “Poor Outcomes following Emergency Department Discharge of the Elderly: A case-control study”.
Όπως τονίσθηκε από τον Gelareh Gabayan, MD, MSHS of the Department of Emergency Medicine at the University of California at Los Angeles, «Οι ιατροί των ΤΕΠ πρέπει
να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί στην λήψη απόφασης για εξιτήριο γηριατρικών
ασθενών από το ΤΕΠ. Αυτοί οι ασθενείς είναι συνήθως πιο ευαίσθητοι και πιο ευάλωτοι
από νεότερης ηλικίας άτομα με παρόμοιες παθήσεις. Ακόμα και ήπιες διαταραχές
στα ζωτικά σημεία, σχετίζονται με δυνητικά καταστροφικά συμβάματα για ασθενείς
που αποφασίζεται να πάρουν εξιτήριο τελικά από το ΤΕΠ, αντί να εισαχθούν στο
νοσοκομείο».
Σε ασθενείς ηλικίας 65 ετών και άνω:
1] για τους οποίους επιλέγεται αλλαγή στο σχέδιο διευθέτησης
με ματαίωση εισαγωγής στο νοσοκομείο και που αντ’ αυτής λαμβάνεται η απόφαση
για εξιτήριο από το ΤΕΠ
2] οι οποίοι παρουσιάζονται με οξεία ή χρόνια διαταραχή ή
αλλαγή νοητικής κατάστασης (altered mental status)
3] με συστολική αρτηριακή πίεση μικρότερη των 120 mmHg και
4] με συχνότητα σφυγμού μεγαλύτερη από 90/min
υπήρχε μεγαλύτερη πιθανότητα να πεθάνουν ή να εισαχθούν
σε ΜΕΘ εντός 7 ημερών από την αρχική τους επίσκεψη στο ΤΕΠ.
Σημειώνεται ότι πολλές φορές οι ιατροί των ΤΕΠ βρίσκουν
εμπόδια στην υλοποίηση των αποφάσεων τους για εισαγωγή υπερηλίκων ασθενών στο
νοσοκομείο από τους γιατρούς των διαφόρων κλινικών οι οποίοι δεν αποδέχονται εύκολα
για νοσηλεία αυτούς τους ασθενείς για διάφορους λόγους.
Η μελέτη αυτή εντοπίζει τους υπερήλικες ασθενείς που
διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο και τα ευρήματά της δείχνουν ότι ακόμη και η
παρουσία φαινομενικά ήπιων ενδεικτικών διαταραχών εγκυμονεί κίνδυνο για επισφαλή
έκβαση σε αυτούς τους ευάλωτους ασθενείς.
Βέβαια, δεν πρέπει να θεωρηθεί από την άλλη πλευρά ότι η
μελέτη αυτή πρεσβεύει ότι όλοι οι υπερήλικες ασθενείς που επισκέπτονται το ΤΕΠ
πρέπει αδιακρίτως να εισάγονται στο νοσοκομείο, απλά και μόνο προσφέρει ένα
εργαλείο στα χέρια των ιατρών των ΤΕΠ να προσδιορίζουν ποιοι υπερήλικες ασθενείς
διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο και να διευκολύνει στην λήψη απόφασης για
εισαγωγή στο νοσοκομείο.
Προσφέρει
επίσης και μια εξαιρετική ευκαιρία ενημέρωσης για τους γιατρούς που εργάζονται
σε διάφορες κλινικές για να μειώσουν τον ουδό «αντίστασης» που έχουν στην
αποδοχή τέτοιων ασθενών για ενδονοσοκομειακή νοσηλεία.
