ΙΑΤΡΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ - 08 - Heinrich Quincke (the first lumbar puncture)

ΓΙΑΤΡΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ - 08 - Heinrich Quincke (the first lumbar puncture) 

Heinrich Quincke

Ήταν πρωτοπόρος στον ιατρικό τομέα και μνημονεύεται για πολυάριθμες ερευνητικές συνεισφορές σε ένα ευρύ φάσμα ειδικοτήτων.

Ο Quincke εισήγαγε την τεχνική της οσφυνωτιαίας παρακέντησης για διαγνωστικούς και θεραπευτικούς σκοπούς. και περιέγραψε το αγγειονευρωτικό οίδημα, τον τριχοειδικό σφυγμό της κοίτης του νυχιού σε αορτική ανεπάρκεια, τα ευρήματα της νεκροψίας ανευρύσματος ηπατικής αρτηρίας, τον αιτιολογικό μικοροοργανισμό της δερμομυκητίασης Mouse Favus και την απόκριση στη διέγερση του καρωτιδικού κόλπου.

Το όνομα του Quincke έχει δώσει την επωνυμία στις παρακάτω περιπτώσεις: τον τριχοειδικό σφυγμό του Quincke (1868), το οίδημα του Quincke (1882), το αχόριο του Quincke (1886) και την οσφυονωτιαία παρακέντηση (παρακέντηση του Quincke (1891).

Βιογραφία

• Γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου του 1842 στηνFrankfurt an der Oder, της Γερμανίας
• 1858-63 – Ξεκίνησε σε ηλικία 16 ετών και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική στο Friedrich-Wilhelm-Universität στο Βερολίνο. Επίσης φοίτευσε στο Würzburg και στην Heidelberg, υπό την καθοδήγηση ορισμένω από τους ηγέτες της ιατρικής επιστήμης εκείνης της εποχής όπως, οι Virchow, Langebeck, Müller, Helmholtz, και Bunsen
• 1865 – Εργάσθηκε σε νοσοκομεία της Ευρώπης όπως στη Βιέννη, στο Παρίσι και στο Λονδίνο,
• 1866 – Διορίστηκε βοηθός στο χειρουργικό τμήμα του νοσοκομείου Bethanien του Βερολίνου
• 1867-70 Βοηθός ιατρός στο Νοσοκομείο Charité του Βερολίνου υπό τον καθηγητή Friedrich Theodor von Frerichs
• 1870 – Καθηγητής και διευθυντής του τμήματος εσωτερικής παθολογίας στη Βέρνη της Ελβετίας
• 1878-1908 Καθηγητής ιατρικής και επικεφαλής του τμήματος εσωτερικής παθολογίας στο Πανεπιστήμιο του Kiel (Christian Albrechts University), Γερμανία
• 1900 – Διορίστηκε Πρύτανης Εξαίρετος (Rector magnificus) του Πανεπιστημίου του Κιέλου (Kiel University)
• 1908 – Αποσύρθηκε στη Frankfurt am Main και συνέχισε περαιτέρω έρευνα στο Ινστιτούτο Senckenberg
• 1914 – Βραβευμένος επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Goethe (Johann Wolfgang Goethe-Universität), Frankfurt am Main
• Πέθανε στις 19 Μαΐου 1922 στη Frankfurt am Main

Ιατρικές Επωνυμίες

Ο Σφυγμός του Κουΐνκε [Quincke’s pulse (1868)]

Ρυθμική εναλλαγή ωχρότητας και υπεραιμίας της κοίτης του όνυχος στη ρίζα του νυχιού ενώ ασκείται πίεση στην άκρη του νυχιού σε αορτική ανεπάρκεια.

Ο Quincke δημοσίευσε την παρατήρησή του για τριχοειδείς και φλεβικούς σφυγμούς σε ηλικία 26 ετών ως βοηθός στην Παθολογική Κλινική του Βερολίνου. Ωστόσο, όπως επεσήμανε ο Quincke, το σημείο του τριχοειδικού σφυγμού είναι απλώς ένα φυσιολογικά παρατηρήσιμο φαινόμενο που υπάρχει στους περισσότερους ανθρώπους, το οποίο τυχαίνει να είναι ιδιαίτερα εμφανές σε ασθενείς με αορτική ανεπάρκεια… επομένως δεν είναι και τόσο χρήσιμο.

Όσον αφορά τον τριχοειδικό σφυγμό, μπορεί κανείς να τον δει καλύτερα στο νύχι του δακτύλου του ή καλύτερα σε αυτό ενός άλλου, στην περιοχή μεταξύ της λευκής, φτωχής σε αίμα περιοχής και του ερυθρού τμήματος τροφοδοσίας του τριχοειδούς συστήματος της κοίτης του όνυχος. Στην πλειονότητα των ατόμων που εξετάζονται, υπάρχει, με κάθε καρδιακό παλμό, μια κίνηση προς τα εμπρός και προς τα πίσω του περιθωρίου μεταξύ του κόκκινου και του λευκού τμήματος…

Ένας μεγάλος και ταχέως μειούμενος σφυγμός παρατηρείται ιδιαίτερα στην αορτική ανεπάρκεια, και για το λόγο αυτό ο τριχοειδικός σφυγμός είναι ιδιαίτερα εμφανής σε αυτή την κατάσταση.

 

Quincke 1868

Οίδημα του Κουίνκε [Quincke’s oedema (1882)]

Το Αγγειονευρωτικό οίδημα [νόσος του Quincke] είχε περιγραφεί παλαιότερα από άλλους, συμπεριλαμβανομένου του Robert James Graves (1796-1853) το 1843. και John Laws Milton (1820-1898) το 1876 που περιέγραψαν την πάθηση ως «γιγαντιαία κνίδωση».

Θέλω να περιγράψω μια δερματοπάθεια που δεν φαίνεται να είναι σπάνια. Ωστόσο, έχουν περιγραφεί μόνο μερικές περιπτώσεις. Αυτή η ασθένεια εμφανίζεται ως οιδηματώδης διόγκωση του δέρματος και του υποδόριου ιστού ως εντοπισμένες βλάβες από 2 έως 10 cm. ή μεγαλύτερης διαμέτρου. Αυτά τα οιδήματα είναι πιο κοινά στους γλουτούς και στο πρόσωπο, ιδιαίτερα στα χείλη και τα βλέφαρα. Τα διογκωμένα μέρη του δέρματος δεν οριοθετούνται πάντα από τον περιβάλλοντα ιστό του δέρματος που μπορεί να είναι ωχρός ή ημιδιαφανής ή ερυθηματώδης. Οι ασθενείς συνήθως έχουν μια αίσθηση διάτασης του δέρματος ενώ ο κνησμός δεν είναι συνηθισμένος—τοπικά οιδήματα εμφανίζονται επίσης στον γαστρεντερικό βλεννογόνο παράγοντας συμπτώματα…Λόγω του τρόπου ανάπτυξής του, η οξεία τοπική διόγκωση του δέρματος και των βλεννογόνων, θα πρέπει να θεωρείται ως αγγειονεύρωση

Quincke 1882

• Graves RJ. Fugitive inflammation. In Clinical lectures on the practice of medicine. 1848; 1: 462-463
• Milton JL. On giant urticaria. Edinburgh medical journal, 1876; 22: 513-526
• Quincke H. Über akutes umschriebenes Hautödem. [Acute circumscribed edema of the skin]. Monatshefte für praktische Dermatologie 1882; 1: 129-131
• Bannister HM. Acute angioneurotic oedema. Journal of nervous and mental disease, 1894; 19: 627-631

 

Achorion of Quincke (1886)

Ο αιτιολογικός οργανισμός του «mouse favus» (δερματομυκητίαση - favus = μελισσοκηρύθρα - mouse favus = "ποντικός ο κηρώδης" )περιγράφηκε αρχικά από τον Quincke ως α-Pilz. Τώρα ταξινομικά ορίζεται ως το δερματόφυτοTrichophyton quinckeanum.

• Quincke H. Ueber Favuspilze. Archiv für experimentelle Pathologie und Pharmakologie. 1886; 22(1-2): 62–76

Οσφυονωτιαία Παρακέντηση [Quincke’s puncture (1891)]

Η οσφυονωτιαία παρακέντηση αναπτύχθηκε από τον Quincke με την τεχνική της σπονδυλικής παρακέντησης που εφάρμοσε, που στόχευε ειδικά στην αφαίρεση εγκεφαλονωτιαίου υγρού σε παιδιά με υδροκεφαλία. Είχε μελετήσει τον σχηματισμό του εγκεφαλονωτιαίου υγρού σε σκύλους και την επικοινωνία μεταξύ του αραχνοειδούς χώρου στον εγκέφαλο και στο νωτιαίο μυελό. Παρουσίασε για πρώτη φορά την οσφυονωτιαία παρακέντηση και τις διαγνωστικές και θεραπευτικές χρήσεις της στο Συνέδριο Εσωτερικής Παθολογίας στο Wiesbaden τον Απρίλιο του 1891.

• Quincke HI. Über hydrocephalus. Verhandlung des Congress Innere medizin. 1891; X: 321-339.

Η πρώτη περίπτωση οσφυνωτιαίας παρακέντησης του Quincke ήταν σε ένα 12χρονο αγόρι που πέθανε παρά τις έξι παρακεντήσεις των κοιλιών το 1888. Η δεύτερη περίπτωση το 1890 ήταν ενός αγοριού 1 έτους και 9 μηνών με υποψία φυματιώδους μηνιγγίτιδας που ανάρρωσε μετά από τρεις οσφυϊκές παρακεντήσεις με μεσοδιάστημα με τρεις ημέρες μεταξύ τους.  Η τρίτη περίπτωση που περιέγραψε αφορούσε έναν άνδρα 25 ετών με έντονους πονοκεφάλους και χρόνιο υδροκέφαλο που υποχώρησε με οσφυονωτιαία παρακέντηση. Η εργασία του Quincke του 1891 περιέγραψε την διενέργεια οσφυονωτιαίας παρακέντησης σε πέντε παιδιά και πέντε ενήλικες.

• Quincke HI. Die lumbalpunction des hydrocephalus. Berliner Klinische Wochenschrift 1891; 28: 929-933

---

Σπονδυλική βελόνα Quincke (Quincke spinal needle)

Περιγράφει βελόνες σπονδυλικής στήλης για οσφυονωτιαία παρακέντηση με σύνδεση Luer lock στο κέντρο και έχει σχεδιαστεί με αιχμηρή άκρη διάτρησης με λοξότμηση.Mallory-Weiss syndrome (1879)

---

Ιατρικές Συνεισφορές - Κλειδιά (Key Medical Attributions)

Εκτός από τις σημαντικές επώνυμες συνεισφορές του, ο Quincke δημοσίευσε σε πολλούς άλλους τομείς, όπως ενδεικτικά: ποικιλοκυττάρωση στην κακοήθη αναιμία, αιμόλυση ερυθροκυττάρων, αιμοσιδήρωση, νόσος caisson, άλατα σιδήρου και σιδηροθεραπεία, διατροφή σε παθήσεις του γαστρεντερικού σωλήνα, διαβητικό κώμα, χειρουργική θεραπεία πνευμονικού αποστήματος, εξωνεφρική αιτία νεφρικού οιδήματος, αμοιβαδική δυσεντερία και τυφοειδής πυρετός.

Αμφισβητήσεις - Διαμάχες (Controversies)

Όχι… Το βραβείο Νόμπελ (Not…The Nobel Prize)

Ο Quincke προτάθηκε για το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 1909 για το έργο του σχετικά με την οσφυονωτιαία παρακέντηση, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1891. Η υποψηφιότητα απορρίφθηκε λόγω του μακρού χρονικού διαστήματος, δεκαοκτώ χρόνια, που είχε παρέλθει μεταξύ της ημερομηνίας ανακάλυψης και της υποψηφιότητας. Το 1918, ένας διαιτητής, ο οποίος νωρίτερα του είχε αρνηθεί το βραβείο, περιέγραψε τώρα το έργο του στην οσφυονωτιαία παρακέντηση ως εξαιρετικά υψηλής διαγνωστικής αξίας και ο Quincke προτάθηκε ομόφωνα από την Επιτροπή Νόμπελ για το Βραβείο Νόμπελ. Ωστόσο, σε ηλικία 76 ετών, θεωρήθηκε πολύ μεγάλος για την τιμή (γεγονός που αργότερα επηρέασε και τον Joseph Babinski).

Σημείωση: Οι κανόνες του Νόμπελ άλλαξαν αργότερα και το 1966, ο Peyton Rous έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής για την εργασία του στους ιούς που προκαλούν όγκους: σε ηλικία 87 ετών. για μια ανακάλυψη που είχε δημοσιευτεί 55 χρόνια νωρίτερα το 1911…

Σημαντικές Εκδόσεις (Major Publications)

• Quincke H. Beobachtungen uber capillar- und venenpuls [Observations on capillary and venous pulsations]. Berliner Klinische Wochenschrift 1868; 5: 357–359. [Quincke’s pulse]
• Quincke H. Ein fall von Aneurysma der Leberarterie [A case of aneurysm of the hepatic artery]. Berliner Klinische Wochenschrift 1871; 8: 349-352
• Quincke H. Ueber Vagusreizubg beim Menschen [Vagus stimulation in man]. Berliner Klinische Wochenschrift 1875; 12: 189-191
• Quincke H. Ulcus oesophagi ex digestione. Deutsches Archiv für klinische Medicin. 1879; 24: 72-79. [Mallory-Weiss syndrome]
• Quincke H. Über akutes umschriebenes Hautödem. [Acute circumscribed edema of the skin]. Monatshefte für praktische Dermatologie 1882; 1: 129-131 [Quincke’s oedema]
• Quincke H. Ueber Favuspilze. Archiv für experimentelle Pathologie und Pharmakologie. 1886; 22(1-2): 62–76
• Quincke HI. Die lumbalpunction des hydrocephalus. Berliner Klinische Wochenschrift 1891; 28: 929-933
• Quincke HI. Lumbar puncture in hydrocephalus. Berliner Klinische Wochenschrift 1891; 28: 965-968

---

References

Biography

• Pagel J. Heinrich Irenaeus Quincke. Biographisches Lexikon, hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. 1901.
• Editorial. Heinrich lrenaeus Quincke (1842-1922) – clinician of Kiel. JAMA 1966; 196: 1152-3
• Minagar A, Lowis GW. Dr Heinrich Irenaeus Quincke (1842-1922): clinical neurologist of Kiel. J Med Biogr. 2001 Feb;9(1):12-5.
• Göring HD. Heinrich Irenäus Quincke Aus Anlass seines 160. Geburtstages und 80. Todestages sowie seiner Beschreibung des Angioödems vor 120 Jahren [In memory of the 160(th) birthday and the 80(th) anniversary of the death of Heinrich Irenäus Quincke, as well as of his description of angioedema 120 years ago]. Hautarzt. 2002 Dec;53(12):822-5
• Cozanitis DA. Heinrich Irenaeus Quincke (1842-1922): the Nobel Prize but for the problem of age. Presse Med. 2013; 42 (4.1): 464-70.
• Bibliography. Heinrich Quincke. World Cat Identities

Eponymous terms

• Quincke H. Observations on Capillary and Venous Pulse. In: Major RH. Classic Descriptions of Disease, Springfield. 1945: 361-363.
• Balabanoff VA, Kasărov LB. On the morphology of trichophyton quinckeanum. Mycopathologia et Mycologia Applicata, 1963; 21(2): 119-128.
• Pearce J. Fragments of Neurological History Edition. Imperial College Press. 2003;203.
• Zhang G. Eponyms in Aortic Regurgitation. LITFL 2019

---