Τρέχουσες Κατευθυντήριες Οδηγίες για την Αντιμετώπιση του Άσθματος στο ΤΕΠ
Σε αυτό το τεύχος θα αναφερθούμε σε 4 κατευθυντήριες οδηγίες που αφορούν την αντιμετώπιση του άσθματος στο ΤΕΠ.
Το άσθμα είναι η πιο συνηθισμένη χρόνια ασθένεια της παιδικής ηλικίας, προσβάλλοντας 22 εκατομμύρια άτομα στις ΗΠΑ.
Σε πληθυσμιακές ομάδες με μικρότερη δυνατότητα πρόσβασης σε υπηρεσίες ιατρικής φροντίδας και με φτωχότερη συμμόρφωση στη θεραπεία, η νοσηρότητα λόγω άσθματος έχει σημειώσει αύξηση.
Η Αναφορά της Ομάδας των Ειδικών του Εθνικού Προγράμματος για την Εκπαίδευση και την Πρόληψη του Άσθματος [The National Asthma Education and Prevention Program’s (NAEPP) Expert Panel Report (EPR)] εξέδωσε τις πρώτες κατευθυντήριες οδηγίες το 1991. Έκτοτε, ο αριθμός των θανάτων από το άσθμα μειώθηκε, παρά την αύξηση του επιπολασμού της ασθένειας. Επιπρόσθετα, λιγότεροι ασθενείς που πάσχουν από άσθμα αναφέρουν περιορισμό στην δραστηριότητά τους, ενώ το ποσοστό των ασθενών με άσθμα που ενημερώνεται και εκπαιδεύεται για αυτή την νόσο, συνεχώς αυξάνει.
Παρ’ όλα αυτά, ο αριθμός των εισαγωγών στο νοσοκομείο λόγω άσθματος έχει παραμείνει σχετικά σταθερός στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας.
Η πιο πρόσφατη έκδοση των κατευθυντηρίων οδηγιών από το Εθνικό Πρόγραμμα για το Άσθμα, έχει συμπεριλάβει και ένα ειδικά αφιερωμένο τμήμα για την αντιμετώπιση των παροξυσμών του άσθματος.
Οι γιατροί στο ΤΕΠ πρέπει γρήγορα να εντοπίζουν και να αντιμετωπίζουν τις παροξύνσεις άσθματος όλων των βαθμών βαρύτητας.
Οι 4 κατευθυντήριες οδηγίες που θα αναφερθούν εστιάζουν την προσοχή στην εκτίμηση, θεραπεία και διευθέτηση των ασθενών με άσθμα στο ΤΕΠ, στην εξειδικευμένη υποστήριξη της αναπνοής με μηχανικό ή μη μηχανικό αερισμό, και στην εκπαίδευση των ασθενών.
Επιπτώσεις των οδηγιών στην κλινική πράξη
- Η υποτροπή μπορεί να προληφθεί μέσω αντικειμενικής εκτίμησης της βαρύτητας του ασθματικού παροξυσμού, εντοπισμού ψυχοκοινωνικών παραγόντων κινδύνου που μπορεί να περιορίσουν την συμμόρφωση στη θεραπεία ή την πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα, και εκπαίδευσης του ασθενούς.
- Η ενδοτραχειακή διασωλήνωση δεν θεραπεύει και αντίθετα μπορεί να επιδεινώσει τον βρογχόσπασμο. Μια δοκιμαστική εφαρμογή μη επεμβατικού αερισμού αρχικά, σε κατάλληλα επιλεγμένους ασθενείς με επαπειλούμενη αναπνευστική ανεπάρκεια, μπορεί να αποτρέψει την ανάγκη για ενδοτραχειακή διασωλήνωση.
- Η παθοφυσιολογία της αποφρακτικής νόσου των αεροφόρων οδών εμφανίζει ειδικές δυσκολίες στην πρόληψη και θεραπεία επιπλοκών που σχετίζονται με την χρήση αναπνευστήρα, όπως η υποξυγοναιμία, η υπόταση, και η καρδιακή ανακοπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μπορείτε να υποβάλλετε σχόλια χρησιμοποιώντας κόσμιες εκφράσεις σεβόμενοι πάντα την προσωπικότητα των άλλων.