Συμβουλές προς νέους κλινικούς γιατρούς: Η τέχνη της παρουσίασης κλινικών περιστατικών στην Κλινική Ιατρική [The Art of Presentation of Cases in Clinical Medicine - Advices to Young Clinicians]
Η ικανότητα παρουσίασης [the skill of presentation] είναι θεμελιώδης για την άσκηση της Ιατρικής στην πράξη. Είναι σημαντικό να μπορεί κανείς αποτελεσματικά να δείξει τον λογικό συλλογισμό που βρίσκεται πίσω από τις πράξεις του, είτε σε γραπτή ή προφορική παρουσίαση. Επανειλημμένα βλέπουμε σπουδαστές, ειδικευόμενους αλλά ακόμη και ειδικούς γιατρούς να παρουσιάζουν κλινικές περιπτώσεις ασθενών με χαοτικό τρόπο. Αυτά τα άτομα έχουν συχνά έξυπνες συνεισφορές στη συζήτηση των κλινικών περιπτώσεων, αλλά το μήνυμά τους συχνά χάνεται στη σύγχυση και την αταξία των ιδεών που έχουν μέσα στο μυαλό τους. Σε αυτό το άρθρο γίνεται προσπάθεια να υπογραμμισθούν μερικά κρίσιμα στοιχεία που συνθέτουν μια επιτυχημένη παρουσίαση ώστε το ακροατήριο σας να εκτιμήσει πόσο πραγματικά προικισμένοι είστε στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζετε κλινικά περιστατικά.
Προσδοκίες [Expectations]
Το πρώτο βήμα είναι να κατανοήσετε τι αναμένεται από εσάς και να μάθετε τα βασικά σχετικά με το ποιες σημαντικές πληροφορίες πρέπει να μεταφερθούν σε αυτήν την παρουσίαση που επιχειρείτε. Είναι εξίσου σημαντικό να γνωρίζετε ποιος θα είναι ο παραλήπτης του μηνύματός σας και τη συγκεκριμένη μορφή παρουσίασης που προτιμά. Βεβαιωθείτε ότι γνωρίζετε την ιδιαίτερη "γλώσσα" κάθε ειδικότητας και τις διαφορές μεταξύ των ειδικών—π.χ. μια παρουσίαση σε έναν καρδιολόγο δεν θα είναι ίδια με μια παρουσίαση σε έναν μαιευτήρα, απλά και μόνο λόγω της φύσης των επαγγελματικών τους ιδιαιτεροτήτων.
Όταν παρουσιάζετε πληροφορίες για τον ασθενή σε έναν καρδιολόγο, πρέπει να είστε βέβαιοι ότι γνωρίζετε όλους τους παράγοντες κινδύνου για στεφανιαία νόσο (CAD) του ασθενούς σας καθώς και τις προηγούμενες λεπτομέρειες καρδιακού καθετηριασμού. Εάν ο ασθενής σας έχει πόνο στο στήθος, φροντίστε να συμπεριλάβετε και τα περιγραφικά χαρακτηριστικά της στηθάγχης. Να προσέχετε γιατί συχνά παρουσιάζονται ασθενείς με ΣΝ χωρίς κλασική στηθάγχη. Συχνά βλέπουμε ασθενείς να υποβαθμίζουν τον πόνο που νοιώθουν κουνώντας το χέρι τους από αριστερά προς τα δεξιά σε μια προσπάθεια να απορρίψουν την ανησυχία του γιατρού για τη σοβαρότητα του ενοχλήματος. Από την άλλη πλευρά, ένας μαιευτήρας θα θέλει να μάθει την τελευταία έμμηνο ρύση της ασθενούς σας, τα χαρακτηριστικά του εμμηνορροϊκού κύκλου και το ιστορικό κύησης.
Ωστόσο, ανεξάρτητα από την ειδικότητα, υπάρχουν πάντα κάποια κοινά κρίσιμα δεδομένα που πρέπει να αναφερθούν. Για παράδειγμα, κατανοήστε εκ των προτέρων εάν σας ζητηθεί να κάνετε μια πλήρη παρουσίαση ή μια σύντομη ενημέρωση 1 λεπτού.
Αποτελεσματική Παρουσίαση [Effective Presentation]
Οι νεαροί γιατροί λαμβάνουν συνήθως συμβουλευτικά μια σύντομη περιγραφή για το πώς να παρουσιάσουν σωστά έναν ασθενή και ενθαρρύνονται να περιγράψουν αυτές τις πληροφορίες με μια συγκεκριμένη σειρά. Συχνά αυτή η εκπαίδευση είναι ανεπαρκής και αμέσως μετά αντιλαμβάνονται "πως τα θαλάσσωσαν" —π.χ. πώς θα έπρεπε να είχαν παρουσιάσει διαφορετικά το ιστορικό της παρούσας ασθένειας ή τι έπρεπε να είχαν αφήσει έξω από την παρουσίαση.
Είναι σημαντικό να μάθετε πώς να παρουσιάζετε έναν ασθενή αποτελεσματικά και διεξοδικά για 3 λόγους:
• Αναπτύξτε μια μέθοδο. Σύμφωνα με τη σύσταση του Sir William Osler, εάν συνειδητά κάνετε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά, είναι λιγότερο πιθανό να ξεχάσετε κάτι σημαντικό. Εάν διαμορφώνετε πάντα την παρουσίασή σας με συγκεκριμένη σειρά αναφερόμενοι στο κύριο ενόχλημα, το ιστορικό της παρούσας νόσου, το προηγούμενο ιατρικό ιστορικό, τα τρέχοντα φάρμακα και τέλος τις αλλεργίες, είναι λιγότερο πιθανό να ξεχάσετε ποτέ να ρωτήσετε τον ασθενή σας εάν είναι αλλεργικός σε κάτι και ακόμη λιγότερο πιθανό να συνταγογραφήσετε φάρμακο που μπορεί να οδηγήσει σε θανατηφόρα αλλεργική αντίδραση.
Η προϋπόθεση για μια καλή παρουσίαση είναι ότι έχετε πραγματοποιήσει την αξιολόγησή σας με ενδελεχή τρόπο και ότι έχετε ακολουθήσει μια σωστή μέθοδο. Για παράδειγμα, παρουσιάστε το ιστορικό με την κατάλληλη μέθοδο αφηγούμενοι το ιστορικό του ασθενούς με χρονολογικό και περιγραφικό τρόπο. Ξεκινήστε αναφέροντας πότε ξεκίνησε το πρόβλημα (δηλαδή, πότε ο ασθενής ήταν τελευταία καλά) και παρουσιάστε τα αποτελέσματα της φυσικής εξέτασης αναφέροντας με λογικό τρόπο πληροφορίες από την κορυφή μέχρι τα νύχια.
• Παρουσιάστε με σαφήνεια και περιεκτικότητα. Είναι σημαντικό να παρουσιάζετε αποτελεσματικά, ώστε ο ακροατής σας —συνήθως ένας συνάδελφος κλινικός γιατρός— να μπορεί να καταλάβει ξεκάθαρα τι κάνατε ή σκοπεύετε να κάνετε. Μια καλή παρουσίαση θα επιτρέψει σε έναν επόμενο πάροχο φροντίδας να συνεχίσει εύκολα από εκεί που σταματήσατε και να παρέχει μια ομαλή μετάβαση για να επιτρέψει την καλύτερη δυνατή φροντίδα των ασθενών. Σημείωση: Μια καλή παρουσίαση δεν είναι μια ολοκληρωμένη έκθεση δεδομένων, όπου θέλετε να εντυπωσιάσετε τον ακροατή με το γεγονός ότι ρωτήσατε τα πάντα. Μια καλή παρουσίαση δίνει στον ακροατή τις σημαντικές πληροφορίες που χρειάζεται να γνωρίζει, ώστε να είναι σε θέση να κατανοήσει τι γνωρίζετε για το περιστατικό, να συνεισφέρει στο περιστατικό και ίσως τελικά να αναλάβει τη φροντίδα αυτού του ατόμου.
Για παράδειγμα, μια ακατάλληλη παρουσίαση ασθενούς είναι να καλέσετε τον επιμελητή σας ειδικό ιατρό στις 2 το πρωί για να δώσετε μια υπερβολικά λεπτομερή περιγραφή ολόκληρου του ιστορικού υγείας ενός αιμοδυναμικά σταθερού ασθενούς, συμπεριλαμβανομένης και της πληροφορίας της αλλεργίας του ασθενούς στην μπανάνα. Αντίθετα, θα πρέπει να δώσετε συνοπτικά στους ακροατές σας τις πληροφορίες που χρειάζονται για να κάνουν τη δική τους ανεξάρτητη αξιολόγηση ως προς το τι πραγματικά συμβαίνει με τον ασθενή.
Αυτό το κομμάτι είναι λιγάκι δύσκολο, γιατί προϋποθέτει ότι γνωρίζετε όλες τις σχετικές θετικές και αρνητικές ερωτήσεις και απαντήσεις που πρέπει να συμπεριλάβετε στην παρουσίασή σας—τις οποίες ως νεαρός γιατρός μπορεί να μην γνωρίζετε. Αυτά τα μαθαίνετε καθώς συνεχίζετε την εκπαίδευσή σας και θα συνεχίσετε να μαθαίνετε όλο και περισσότερα κάθε μέρα της καριέρας σας. Όπως κάθε άλλη δεξιότητα, η ανακάλυψη και η αναγνώριση σημαντικών πληροφοριών έρχεται με την εξάσκηση.
• Παρουσιάστε καλά. Ο ακροατής συχνά πρόκειται να κρίνει την ικανότητά σας με βάση εν μέρει το πόσο καλά χρησιμοποιείτε τη γλώσσα της ιατρικής — εν ολίγοις, πόσο καλά παρουσιάσατε. Μπορεί να είσαι λαμπρός νέος γιατρός αλλά να παρουσιάζεις άσχημα — και ο μέντοράς σου θα νομίζει ότι είσαι αποδιοργανωμένος ή ανίκανος. Όσο πιο γρήγορα κατακτήσετε την ικανότητα της παρουσίασης, τόσο πιο γρήγορα θα εντυπωσιάσετε όλους όσους σας ακούν και θα κερδίσετε την αναγνώριση ως κάποιος που είναι οργανωμένος και συνεκτικός. Το πιο πιθανό είναι να θεωρηθείτε από τους γύρω σας ότι είστε ικανός γιατρός.
• Περιγράψτε προσεκτικά το ιστορικό της παρούσας νόσου (History of Present Illness - HPI). Αυτό είναι το πιο σημαντικό μέρος ολόκληρης της ιστορίας, επομένως θέλετε να είστε πολύ προσεκτικοί ώστε να το παρακολουθείτε καλά. Ξεκινήστε περιγράφοντας τον ασθενή: «Αυτή είναι η πρώτη εισαγωγή σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο για αυτήν την 24χρονη Αφροαμερικανή που ήταν καλά μέχρι τη χθεσινή εισαγωγή, όταν παρατήρησε ότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει».
Το HPI θα πρέπει να διαβάζεται σαν ένα άρθρο εφημερίδας, όπου η πιο σημαντική πρόταση —ή η κύρια πρόταση— είναι πρώτα και στη συνέχεια ακολουθείται από πιο λεπτομερείς πληροφορίες μικρότερης σημασίας. Μην κρύβετε μια κρίσιμη ιστορική πληροφορία πιο κάτω στο σώμα της αναφοράς, ενώ στην πραγματικότητα είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση της νόσου του ασθενούς.
Για παράδειγμα, εάν η ασθενής σας έπασχε επίσης από μια υποκείμενη κακοήθεια, λάμβανε από του στόματος αντισυλληπτική θεραπεία και η δύσπνοια εμφανίστηκε ταυτόχρονα με την απότομη έναρξη ξηρού βήχα την ημέρα μετά από την μεγάλης διάρκειας πτήση της με αεροπλάνο, η οποία ήταν 1 εβδομάδα μετά την τοποθέτηση του αριστερού της ποδιού σε γύψο για κάταγμα στον αστράγαλο που συνέβη κατά τη διάρκεια του σκι, πείτε το. Μπορεί να έχει πνευμονική εμβολή και καθώς παρουσιάζετε τον ασθενή σας με λογικό και ιεραρχημένο τρόπο, θα βοηθήσετε τον συνάδελφό σας να καταλάβει καλύτερα πώς καταλήξατε σε αυτό το συμπέρασμα. Αν και κάθε πληροφορία θα μπορούσε θεωρητικά να κατηγοριοποιηθεί σε πολλά διαφορετικά μέρη του ιστορικού του ασθενούς, είναι λεπτομέρειες που είναι εξαιρετικά σημαντικές για την αποκρυπτογράφηση της υπόθεσης. Εναπόκειται σε εσάς να τα αναγνωρίσετε ως τέτοια και να τα δώσετε στον ακροατή σας όσο το δυνατόν συνεκτικά και συνοπτικά.
Θυμηθείτε να παρουσιάζετε τα δεδομένα σας μεθοδικά και χρονολογικά σε μια συνέχεια από τότε που ο ασθενής ήταν καλά μέχρι την εμφάνιση της παρούσας νοσηρής κατάστασης.
• Ρωτήστε προσωπικά τον ασθενή για φάρμακα και αλλεργίες. Μετά την παρουσίαση της παρούσας νόσου αναφερθείτε στο προηγούμενο ιατρικό ιστορικό (ατομικό αναμνηστικό), τα φάρμακα και τις αλλεργίες. Ακόμα κι αν μια νοσοκόμα ή ένας ιατρός έχει συμπληρώσει αυτές τις πληροφορίες για εσάς, θα πρέπει να ρωτήσετε προσωπικά κάθε ασθενή για τα φάρμακα και τις αλλεργίες. Κάνετε αυτό κάθε φορά που βλέπετε έναν ασθενή, για το υπόλοιπο της ζωής σας. Το να μην το κάνετε αυτό είναι κακή πρακτική και τα λάθη που κάνετε χάνοντας αυτήν την ευκαιρία να συλλέξετε ή/και να επιβεβαιώσετε πολύτιμες πληροφορίες για τον ασθενή μπορούν να βλάψουν τον ασθενή και την καριέρα σας.
Αυτό είναι ένα καλό πρότυπο για τα πιο βασικά στοιχεία του τμήματος της παρουσίασής σας που αφορά το υποκειμενικό ενόχλημα ή πρόβλημα . Θυμηθείτε να συλλέξετε όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες. Εάν σας ζητηθεί, θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι να παρέχετε συμπληρωματικά στοιχεία από το οικογενειακό ιστορικό, την κοινωνική κατάσταση και την ανασκόπηση των συστημάτων, παρόλο που οι σχετικές πληροφορίες θα μπορούσαν να έχουν ήδη αναφερθεί στο HPI.
• Τα ζωτικά σημεία είναι ζωτικής σημασίας. Ξεκινήστε την αντικειμενική εξέταση με τη γενική εμφάνιση του ασθενούς σας ακολουθούμενη από τα ζωτικά σημεία του/της. Η γενική εμφάνιση πρέπει να είναι τέτοια ώστε να μπορείτε εύκολα να επιλέξετε τον ασθενή από ένα πλήθος ανθρώπων ή μια αίθουσα αναμονής. Στην πραγματικότητα, τα ζωτικά σημεία είναι αναμφισβήτητα τα πιο σημαντικά σημάδια κάτω από το τμήμα της παρουσίασής σας που αφορά τα αντικειμενικά ευρήματα μαζί με τη γενική εμφάνιση. Ωστόσο, αυτά τα 2 περιγραφικά στοιχεία συχνά αναφέρονται ελάχιστα έως καθόλου.
Μπορείτε να είστε σύντομοι, για παράδειγμα: Ο ασθενής «δεν φαίνεται να βρίσκεται σε οξεία δυσφορία και τα ζωτικά του σημεία είναι σταθερά». Απλώς φροντίστε να συμπεριλάβετε στην παρουσίασή σας αυτή την πολύτιμη πληροφορία. Σημείωση: Όπως και με το ιστορικό της παρούσας ασθένειας, φροντίστε να αναφέρετε σημαντικά ζωτικά σημεία που σχετίζονται άμεσα με το ενόχλημα ή το πρόβλημα του ασθενούς. Εάν η υποτιθέμενη ασθενής μας έπασχε από πνευμονική εμβολή, θα θέλαμε να αναφέρουμε συγκεκριμένα τον αναπνευστικό της ρυθμό, ακολουθούμενο από την τιμή της παλμικής της οξυμετρίας.
• Κάθε σπουδαίος θεραπευτής γνωρίζει την αξία του να αγγίζει (κατάλληλα) τον ασθενή του. Σχεδόν κάθε ασθενής που φροντίζετε στην ιατρική κλινική πράξη, οπωσδήποτε στην ιατρική πρωτοβάθμιας περίθαλψης, θα πρέπει να υποβάλλεται σε ακρόαση της καρδιάς και των πνευμόνων του. Μπορεί να υπάρχουν ορισμένες ιδιαίτερες εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα, αλλά οι περισσότεροι γιατροί θα πρέπει να ακούν την καρδιά και τους πνεύμονες του ασθενούς τους σε κάθε επίσκεψη. Αυτό δεν γίνεται απαραίτητα για τον σκοπό της ανακάλυψης κάποιας παθολογίας—όχι για να αναζητήσετε ένα μεσοσυστολικό κλικ ή να εντοπίσετε λεπτή βρογχοφωνία—αλλά έτσι σας δίνετε η ευκαιρία να επιθέσετε τα χέρια σας στον ασθενή.
Θα πρέπει να ξεφύγετε από τον συνηθισμένο για πολλούς τρόπο προσέγγισης για να εξασκηθείτε στην μέθοδο της «τοποθέτησης των χεριών πάνω στον ασθενή». Αποτελεί μέρος μιας θεραπευτικής, επαγγελματικής οικειότητας μεταξύ ιατρού και ασθενή, μια μετάδοση συμπόνιας για το άτομο που παρέχετε φροντίδα. Είναι ένα σημάδι, τουλάχιστον, καλοσύνης.
• Σχολιάστε «το άλλο» ή οτιδήποτε άλλο στη φυσική εξέταση που μπορεί να είναι αξιοσημείωτο. Στον παραπάνω ασθενή μας, μπορείτε επίσης να σχολιάσετε εάν ακούσετε ένα σταθερό διχασμό του δεύτερου καρδιακού ήχου όπως μπορεί να ακουστεί σε μαζικές πνευμονικές εμβολές.
• Αξιολογήστε και κάντε ένα σχέδιο. Μετά την αντικειμενική σας εξέταση, έρχεται το πιο δύσκολο μέρος για τους γιατρούς στην εκπαίδευση: η αξιολόγηση και το σχέδιο. Είναι το πιο δύσκολο, καθώς όσο λιγότερη κλινική εκπαίδευση έχετε λάβει τόσο λιγότερη ικανότητα έχετε να αναπτύξετε μια ευρεία διαφορική διάγνωση. Η αξιολόγηση δεν πρέπει να είναι επανάληψη του ιστορικού και της φυσικής εξέτασης του ασθενούς. Θα πρέπει να είναι η σύνθεση μιας λειτουργικής διάγνωσης, ακόμα κι αν δεν ξέρετε τι συμβαίνει.
Για παράδειγμα, εάν δεν είστε σίγουροι τι προκαλεί τη δύσπνοια του ασθενούς σας, θα πρέπει να αναφέρετε αυτό που γνωρίζετε ως γεγονός: «Το πρόβλημα νούμερο 1 είναι η δύσπνοια, η αιτιολογία δεν είναι ξεκάθαρη. Το πρόβλημα νούμερο 2 είναι πρόσφατο κάταγμα αριστερού ποδιού. Το πρόβλημα νούμερο 3 είναι η προηγούμενη αναφυλαξία με κωδεΐνη και το πρόβλημα νούμερο 4 είναι η πράλειψη προληπτικής εξέτασης για διατήρηση της υγείας — σημειώνεται ότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια από το τελευταίο τεστ Παπανικολάου». Ονομάστε το πρόβλημα του ασθενούς σας όπως καταλαβαίνετε ότι είναι εκείνη τη στιγμή. Άλλα παραδείγματα μπορεί να είναι «πόνος στο στήθος, αιτιολογία ασαφής» ή «φυσαλιδώδης μονόπλευρη δερμοτομική έκθυση στο επίπεδο Θ5, αιτιολογία ασαφής».
Δηλώνοντας τη διάγνωση εργασίας σας, γνωρίζετε πού βρίσκεστε και σας δίνεται ένα προβάδισμα για το πώς να προχωρήσετε. Επίσης, γνωστοποιεί στον ακροατή σας ότι οι τροχοί του ειρμού της σκέψης σας γυρίζουν και ότι σκέφτεστε κατά μήκος μιας λογικής σειράς συλλογιστικής σκέψης, ακόμα κι αν δεν έχετε φτάσει ακόμη στην απάντηση.
• Εφαρμόστε το σχέδιό σας. Αυτό το σχέδιο πρέπει να είναι σύμφωνο με την εκτίμησή σας. Εάν έχετε αναφέρει 3 ενεργά προβλήματα στην αξιολόγησή σας, θα πρέπει να έχετε 3 ενεργά στοιχεία σχεδίου. Το σχέδιο περιλαμβάνει επίσης στόχους εκπαίδευσης ασθενών, συνταγογράφηση φαρμάκων και διαγνωστικών εξετάσεων, συμπεριλαμβανομένων τυχόν πρόσθετων μελετών που θα θέλατε να παραγγείλετε.
Επιπλέον, κάθε φορά που βλέπετε ασθενείς είναι συνετό να συμπεριλαμβάνετε στο σχέδιό σας τι μπορούν να κάνουν για να βοηθήσουν τον εαυτό τους, καθώς και πότε πρέπει να επικοινωνήσουν ξανά μαζί σας και να επιστρέψουν για φροντίδα. Ισχύουν ορισμένες παραλλαγές σε αυτό. Εάν βλέπετε έναν ασθενή για επίσκεψη οξείας ασθένειας, θα πρέπει να υπάρχει κάποια αναφορά για το πλαίσιο προληπτικού ελέγχου για διατήρηση της υγείας του ασθενούς. Αυτή είναι η ευκαιρία σας να ρωτήσετε εάν είναι ενημερωμένος σχετικά με τις κατάλληλες για την ηλικία προληπτικές εξετάσεις (π.χ. μια ετήσια προληπτική γυναικολογική εξέταση). Εάν όχι, μέρος του σχεδίου σας θα πρέπει να είναι μια σύσταση να εξτασθεί ο ασθενής σας κλείνοντας ραντεβού για όποιες εξετάσεις προσυμπτωματικού ελέγχου υγείας απαιτούνται.
Συνεχίζοντας με το παράδειγμα της κλινικής μας περίπτωσης μιας νεαρής γυναίκας με δύσπνοια, το σχέδιό μας μπορεί να έχει τα ακόλουθα στοιχεία:
o Εξήγησα την ανησυχία μου για απειλητική για τη ζωή πνευμονική εμβολή στον ασθενή. και συμφωνεί να μεταφερθεί στο τμήμα επειγόντων περιστατικών με ασθενοφόρο για να υποβληθεί σε απεικονιστικό έλεγχο για τον αποκλεισμό πνευμονικής εμβολής
o Σύσταση να αποφεύγει την φόρτιση με βάρος του πάσχοντος σκέλους και να χρησιμοποιεί πατερίτσες λόγω του πρόσφατου κατάγματος του ποδιού της
o Οδηγία για αποφυγή της κωδεΐνης λόγω αλλεργίας σε αυτό το φάρμακο. και σύσταση για χρήση άλλης κατηγορίας αναλγητικών όπως τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη για ανακούφιση από τον πόνο
o Η ασθενής παροτρύνεται να πραγματοποιήσει μια επίσκεψη επανελέγχου αργότερα για μια προληπτική γυναικολογική εξέταση.
Οι γιατροί θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνουν συστάσεις σχετικά με τη διατροφή, την άσκηση και το άγχος στο σχέδιό τους.
Ένα συνηθισμένο λάθος που κάνουν όλοι οι εκπαιδευόμενοι γιατροί και οι νέοι γιατροί είναι να πηγαίνουν από πεδίο σε πεδίο και να επανέρχονται σε προγενέστερα πεδία που ήδη έχουν αναφερθεί για να συμπληρώσουν κάποια πληροφορία διασπώντας με αυτό τον τρόπο την δομημένη και συγκροτημένη παρουσίαση του περιστατικού τους.
Η συμβουλή μας είναι να αναφέρεστε αποκλειστικά και μόνο στο πεδίο του υποκειμενικού ενοχλήματος. Μετά κάντε μια παύση, ώστε ο ακροατής να γνωρίζει ότι τώρα φεύγετε από το πεδίο του υπκειμενικού ενοχλήματος, και μπέναιτε στο πεδίο των αντικειμενικών ευρημάτων της κλινικής εξέτασης. Ξεκινήστε πάντα με τη γενική επισκόπηση, και συνεχίστε με την αναφορά των πιο αξιοσημείωτων παθολογικών ευρημάτων χωρίς να παραλείπετε να ανφερθείτε στα ζωτικά σημεία. (Είναι ζωτικής σημασίας!)
Όταν οι νέοι θεραπευτές φτάνουν στην αξιολόγηση, συχνά θέλουν να επαναλάβουν την αναφορά τους στα υποκειμενικά ενοχλήματα και στα αντικειμενικά ευρήματα ξανά. Πρέπει να παλέψετε σκληρά για να μην το κάνετε αυτό και να συνεχίσετε προς το πεδίο της κλινικής σας αξιολόγησης για την πιο πιθανή ή πιθανές διαγνώσεις αναφέροντας τα προβλήματα του ασθενούς και προχωρώντας στο πεδίο του θεραπευτικού σας πλάνου αναφερθείτε στις επιχειρούμενες λύσεις. Η συμβουλή μας στον νεαρό θεραπευτή είναι να εξασκεί τις δεξιότητές του στην παρουσίαση όσο πιο συχνά μπορεί και να είναι ευγνώμων όταν ένας ανώτερος κλινικός ιατρός τον διορθώνει υποδεικνύοντας τις αδυναμίες ή τα κενά στην παρουσίαση του περιστιτατικού που επιτέλεσε.
Πρέπει πάντα να προσπαθείτε να είστε ο καλύτερος δυνατός φορέας επικοινωνίας της ιατρικής πληροφορίας. Στο τέλος, ο ασθενής θα έχει εξυπηρετηθεί καλύτερα, εσείς θα είστε καλύτερος γιατρός ενώ θα είναι διάχυτη στον περίγυρο σας η επιστηνονική σας ωριμότητα..
Richard Colgan, MD, is a professor at the University of Maryland School of Medicine in Baltimore, MD, and the vice chair of medical student education and clinical operations in the Department of Family and Community Medicine. He is also the author of Advice to the Healer: On the Art of Caring by Springer.
Further Reading and Resources
•McGee S. Oral case presentation guidelines. University of Washington. http://maziquemedcases.files.wordpress.com/2011/02/oral-case-presentation-guidelines.pdf.
•Oral presentation on rounds. Loyola University. www.medicalvideos.us/play.php?vid=740.
•Selzer R. Letters to a Young Doctor. Boston, MA: Mariner Books, 1996.Groopman J. How Doctors Think. Boston, MA: Mariner Books, 2008.
Η προϋπόθεση για μια καλή παρουσίαση είναι ότι έχετε πραγματοποιήσει την αξιολόγησή σας με ενδελεχή τρόπο και ότι έχετε ακολουθήσει μια σωστή μέθοδο. Για παράδειγμα, παρουσιάστε το ιστορικό με την κατάλληλη μέθοδο αφηγούμενοι το ιστορικό του ασθενούς με χρονολογικό και περιγραφικό τρόπο. Ξεκινήστε αναφέροντας πότε ξεκίνησε το πρόβλημα (δηλαδή, πότε ο ασθενής ήταν τελευταία καλά) και παρουσιάστε τα αποτελέσματα της φυσικής εξέτασης αναφέροντας με λογικό τρόπο πληροφορίες από την κορυφή μέχρι τα νύχια.
• Παρουσιάστε με σαφήνεια και περιεκτικότητα. Είναι σημαντικό να παρουσιάζετε αποτελεσματικά, ώστε ο ακροατής σας —συνήθως ένας συνάδελφος κλινικός γιατρός— να μπορεί να καταλάβει ξεκάθαρα τι κάνατε ή σκοπεύετε να κάνετε. Μια καλή παρουσίαση θα επιτρέψει σε έναν επόμενο πάροχο φροντίδας να συνεχίσει εύκολα από εκεί που σταματήσατε και να παρέχει μια ομαλή μετάβαση για να επιτρέψει την καλύτερη δυνατή φροντίδα των ασθενών. Σημείωση: Μια καλή παρουσίαση δεν είναι μια ολοκληρωμένη έκθεση δεδομένων, όπου θέλετε να εντυπωσιάσετε τον ακροατή με το γεγονός ότι ρωτήσατε τα πάντα. Μια καλή παρουσίαση δίνει στον ακροατή τις σημαντικές πληροφορίες που χρειάζεται να γνωρίζει, ώστε να είναι σε θέση να κατανοήσει τι γνωρίζετε για το περιστατικό, να συνεισφέρει στο περιστατικό και ίσως τελικά να αναλάβει τη φροντίδα αυτού του ατόμου.
Για παράδειγμα, μια ακατάλληλη παρουσίαση ασθενούς είναι να καλέσετε τον επιμελητή σας ειδικό ιατρό στις 2 το πρωί για να δώσετε μια υπερβολικά λεπτομερή περιγραφή ολόκληρου του ιστορικού υγείας ενός αιμοδυναμικά σταθερού ασθενούς, συμπεριλαμβανομένης και της πληροφορίας της αλλεργίας του ασθενούς στην μπανάνα. Αντίθετα, θα πρέπει να δώσετε συνοπτικά στους ακροατές σας τις πληροφορίες που χρειάζονται για να κάνουν τη δική τους ανεξάρτητη αξιολόγηση ως προς το τι πραγματικά συμβαίνει με τον ασθενή.
Αυτό το κομμάτι είναι λιγάκι δύσκολο, γιατί προϋποθέτει ότι γνωρίζετε όλες τις σχετικές θετικές και αρνητικές ερωτήσεις και απαντήσεις που πρέπει να συμπεριλάβετε στην παρουσίασή σας—τις οποίες ως νεαρός γιατρός μπορεί να μην γνωρίζετε. Αυτά τα μαθαίνετε καθώς συνεχίζετε την εκπαίδευσή σας και θα συνεχίσετε να μαθαίνετε όλο και περισσότερα κάθε μέρα της καριέρας σας. Όπως κάθε άλλη δεξιότητα, η ανακάλυψη και η αναγνώριση σημαντικών πληροφοριών έρχεται με την εξάσκηση.
• Παρουσιάστε καλά. Ο ακροατής συχνά πρόκειται να κρίνει την ικανότητά σας με βάση εν μέρει το πόσο καλά χρησιμοποιείτε τη γλώσσα της ιατρικής — εν ολίγοις, πόσο καλά παρουσιάσατε. Μπορεί να είσαι λαμπρός νέος γιατρός αλλά να παρουσιάζεις άσχημα — και ο μέντοράς σου θα νομίζει ότι είσαι αποδιοργανωμένος ή ανίκανος. Όσο πιο γρήγορα κατακτήσετε την ικανότητα της παρουσίασης, τόσο πιο γρήγορα θα εντυπωσιάσετε όλους όσους σας ακούν και θα κερδίσετε την αναγνώριση ως κάποιος που είναι οργανωμένος και συνεκτικός. Το πιο πιθανό είναι να θεωρηθείτε από τους γύρω σας ότι είστε ικανός γιατρός.
Κανόνες για μια αποτελεσματική παρουσίαση (Rules for an Effective Presentation)
• Χρησιμοποιήστε τα λόγια του ασθενούς σας. Υπάρχει πάντα ένα κύριο ενόχλημα και αυτό περιγράφεται καλύτερα με τα λόγια του ίδιου του ασθενούς και όχι με την εκτίμησή σας για το τι εννοούσε. Για παράδειγμα, ο ασθενής είπε, «Δεν μπορούσα να αναπνεύσω» είναι καλύτερο από την εκτίμησή σας, «Ο ασθενής παρουσίασε δύσπνοια».• Περιγράψτε προσεκτικά το ιστορικό της παρούσας νόσου (History of Present Illness - HPI). Αυτό είναι το πιο σημαντικό μέρος ολόκληρης της ιστορίας, επομένως θέλετε να είστε πολύ προσεκτικοί ώστε να το παρακολουθείτε καλά. Ξεκινήστε περιγράφοντας τον ασθενή: «Αυτή είναι η πρώτη εισαγωγή σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο για αυτήν την 24χρονη Αφροαμερικανή που ήταν καλά μέχρι τη χθεσινή εισαγωγή, όταν παρατήρησε ότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει».
Το HPI θα πρέπει να διαβάζεται σαν ένα άρθρο εφημερίδας, όπου η πιο σημαντική πρόταση —ή η κύρια πρόταση— είναι πρώτα και στη συνέχεια ακολουθείται από πιο λεπτομερείς πληροφορίες μικρότερης σημασίας. Μην κρύβετε μια κρίσιμη ιστορική πληροφορία πιο κάτω στο σώμα της αναφοράς, ενώ στην πραγματικότητα είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση της νόσου του ασθενούς.
Για παράδειγμα, εάν η ασθενής σας έπασχε επίσης από μια υποκείμενη κακοήθεια, λάμβανε από του στόματος αντισυλληπτική θεραπεία και η δύσπνοια εμφανίστηκε ταυτόχρονα με την απότομη έναρξη ξηρού βήχα την ημέρα μετά από την μεγάλης διάρκειας πτήση της με αεροπλάνο, η οποία ήταν 1 εβδομάδα μετά την τοποθέτηση του αριστερού της ποδιού σε γύψο για κάταγμα στον αστράγαλο που συνέβη κατά τη διάρκεια του σκι, πείτε το. Μπορεί να έχει πνευμονική εμβολή και καθώς παρουσιάζετε τον ασθενή σας με λογικό και ιεραρχημένο τρόπο, θα βοηθήσετε τον συνάδελφό σας να καταλάβει καλύτερα πώς καταλήξατε σε αυτό το συμπέρασμα. Αν και κάθε πληροφορία θα μπορούσε θεωρητικά να κατηγοριοποιηθεί σε πολλά διαφορετικά μέρη του ιστορικού του ασθενούς, είναι λεπτομέρειες που είναι εξαιρετικά σημαντικές για την αποκρυπτογράφηση της υπόθεσης. Εναπόκειται σε εσάς να τα αναγνωρίσετε ως τέτοια και να τα δώσετε στον ακροατή σας όσο το δυνατόν συνεκτικά και συνοπτικά.
Θυμηθείτε να παρουσιάζετε τα δεδομένα σας μεθοδικά και χρονολογικά σε μια συνέχεια από τότε που ο ασθενής ήταν καλά μέχρι την εμφάνιση της παρούσας νοσηρής κατάστασης.
• Ρωτήστε προσωπικά τον ασθενή για φάρμακα και αλλεργίες. Μετά την παρουσίαση της παρούσας νόσου αναφερθείτε στο προηγούμενο ιατρικό ιστορικό (ατομικό αναμνηστικό), τα φάρμακα και τις αλλεργίες. Ακόμα κι αν μια νοσοκόμα ή ένας ιατρός έχει συμπληρώσει αυτές τις πληροφορίες για εσάς, θα πρέπει να ρωτήσετε προσωπικά κάθε ασθενή για τα φάρμακα και τις αλλεργίες. Κάνετε αυτό κάθε φορά που βλέπετε έναν ασθενή, για το υπόλοιπο της ζωής σας. Το να μην το κάνετε αυτό είναι κακή πρακτική και τα λάθη που κάνετε χάνοντας αυτήν την ευκαιρία να συλλέξετε ή/και να επιβεβαιώσετε πολύτιμες πληροφορίες για τον ασθενή μπορούν να βλάψουν τον ασθενή και την καριέρα σας.
Αυτό είναι ένα καλό πρότυπο για τα πιο βασικά στοιχεία του τμήματος της παρουσίασής σας που αφορά το υποκειμενικό ενόχλημα ή πρόβλημα . Θυμηθείτε να συλλέξετε όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες. Εάν σας ζητηθεί, θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι να παρέχετε συμπληρωματικά στοιχεία από το οικογενειακό ιστορικό, την κοινωνική κατάσταση και την ανασκόπηση των συστημάτων, παρόλο που οι σχετικές πληροφορίες θα μπορούσαν να έχουν ήδη αναφερθεί στο HPI.
• Τα ζωτικά σημεία είναι ζωτικής σημασίας. Ξεκινήστε την αντικειμενική εξέταση με τη γενική εμφάνιση του ασθενούς σας ακολουθούμενη από τα ζωτικά σημεία του/της. Η γενική εμφάνιση πρέπει να είναι τέτοια ώστε να μπορείτε εύκολα να επιλέξετε τον ασθενή από ένα πλήθος ανθρώπων ή μια αίθουσα αναμονής. Στην πραγματικότητα, τα ζωτικά σημεία είναι αναμφισβήτητα τα πιο σημαντικά σημάδια κάτω από το τμήμα της παρουσίασής σας που αφορά τα αντικειμενικά ευρήματα μαζί με τη γενική εμφάνιση. Ωστόσο, αυτά τα 2 περιγραφικά στοιχεία συχνά αναφέρονται ελάχιστα έως καθόλου.
Μπορείτε να είστε σύντομοι, για παράδειγμα: Ο ασθενής «δεν φαίνεται να βρίσκεται σε οξεία δυσφορία και τα ζωτικά του σημεία είναι σταθερά». Απλώς φροντίστε να συμπεριλάβετε στην παρουσίασή σας αυτή την πολύτιμη πληροφορία. Σημείωση: Όπως και με το ιστορικό της παρούσας ασθένειας, φροντίστε να αναφέρετε σημαντικά ζωτικά σημεία που σχετίζονται άμεσα με το ενόχλημα ή το πρόβλημα του ασθενούς. Εάν η υποτιθέμενη ασθενής μας έπασχε από πνευμονική εμβολή, θα θέλαμε να αναφέρουμε συγκεκριμένα τον αναπνευστικό της ρυθμό, ακολουθούμενο από την τιμή της παλμικής της οξυμετρίας.
• Κάθε σπουδαίος θεραπευτής γνωρίζει την αξία του να αγγίζει (κατάλληλα) τον ασθενή του. Σχεδόν κάθε ασθενής που φροντίζετε στην ιατρική κλινική πράξη, οπωσδήποτε στην ιατρική πρωτοβάθμιας περίθαλψης, θα πρέπει να υποβάλλεται σε ακρόαση της καρδιάς και των πνευμόνων του. Μπορεί να υπάρχουν ορισμένες ιδιαίτερες εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα, αλλά οι περισσότεροι γιατροί θα πρέπει να ακούν την καρδιά και τους πνεύμονες του ασθενούς τους σε κάθε επίσκεψη. Αυτό δεν γίνεται απαραίτητα για τον σκοπό της ανακάλυψης κάποιας παθολογίας—όχι για να αναζητήσετε ένα μεσοσυστολικό κλικ ή να εντοπίσετε λεπτή βρογχοφωνία—αλλά έτσι σας δίνετε η ευκαιρία να επιθέσετε τα χέρια σας στον ασθενή.
Θα πρέπει να ξεφύγετε από τον συνηθισμένο για πολλούς τρόπο προσέγγισης για να εξασκηθείτε στην μέθοδο της «τοποθέτησης των χεριών πάνω στον ασθενή». Αποτελεί μέρος μιας θεραπευτικής, επαγγελματικής οικειότητας μεταξύ ιατρού και ασθενή, μια μετάδοση συμπόνιας για το άτομο που παρέχετε φροντίδα. Είναι ένα σημάδι, τουλάχιστον, καλοσύνης.
• Σχολιάστε «το άλλο» ή οτιδήποτε άλλο στη φυσική εξέταση που μπορεί να είναι αξιοσημείωτο. Στον παραπάνω ασθενή μας, μπορείτε επίσης να σχολιάσετε εάν ακούσετε ένα σταθερό διχασμό του δεύτερου καρδιακού ήχου όπως μπορεί να ακουστεί σε μαζικές πνευμονικές εμβολές.
• Αξιολογήστε και κάντε ένα σχέδιο. Μετά την αντικειμενική σας εξέταση, έρχεται το πιο δύσκολο μέρος για τους γιατρούς στην εκπαίδευση: η αξιολόγηση και το σχέδιο. Είναι το πιο δύσκολο, καθώς όσο λιγότερη κλινική εκπαίδευση έχετε λάβει τόσο λιγότερη ικανότητα έχετε να αναπτύξετε μια ευρεία διαφορική διάγνωση. Η αξιολόγηση δεν πρέπει να είναι επανάληψη του ιστορικού και της φυσικής εξέτασης του ασθενούς. Θα πρέπει να είναι η σύνθεση μιας λειτουργικής διάγνωσης, ακόμα κι αν δεν ξέρετε τι συμβαίνει.
Για παράδειγμα, εάν δεν είστε σίγουροι τι προκαλεί τη δύσπνοια του ασθενούς σας, θα πρέπει να αναφέρετε αυτό που γνωρίζετε ως γεγονός: «Το πρόβλημα νούμερο 1 είναι η δύσπνοια, η αιτιολογία δεν είναι ξεκάθαρη. Το πρόβλημα νούμερο 2 είναι πρόσφατο κάταγμα αριστερού ποδιού. Το πρόβλημα νούμερο 3 είναι η προηγούμενη αναφυλαξία με κωδεΐνη και το πρόβλημα νούμερο 4 είναι η πράλειψη προληπτικής εξέτασης για διατήρηση της υγείας — σημειώνεται ότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια από το τελευταίο τεστ Παπανικολάου». Ονομάστε το πρόβλημα του ασθενούς σας όπως καταλαβαίνετε ότι είναι εκείνη τη στιγμή. Άλλα παραδείγματα μπορεί να είναι «πόνος στο στήθος, αιτιολογία ασαφής» ή «φυσαλιδώδης μονόπλευρη δερμοτομική έκθυση στο επίπεδο Θ5, αιτιολογία ασαφής».
Δηλώνοντας τη διάγνωση εργασίας σας, γνωρίζετε πού βρίσκεστε και σας δίνεται ένα προβάδισμα για το πώς να προχωρήσετε. Επίσης, γνωστοποιεί στον ακροατή σας ότι οι τροχοί του ειρμού της σκέψης σας γυρίζουν και ότι σκέφτεστε κατά μήκος μιας λογικής σειράς συλλογιστικής σκέψης, ακόμα κι αν δεν έχετε φτάσει ακόμη στην απάντηση.
• Εφαρμόστε το σχέδιό σας. Αυτό το σχέδιο πρέπει να είναι σύμφωνο με την εκτίμησή σας. Εάν έχετε αναφέρει 3 ενεργά προβλήματα στην αξιολόγησή σας, θα πρέπει να έχετε 3 ενεργά στοιχεία σχεδίου. Το σχέδιο περιλαμβάνει επίσης στόχους εκπαίδευσης ασθενών, συνταγογράφηση φαρμάκων και διαγνωστικών εξετάσεων, συμπεριλαμβανομένων τυχόν πρόσθετων μελετών που θα θέλατε να παραγγείλετε.
Επιπλέον, κάθε φορά που βλέπετε ασθενείς είναι συνετό να συμπεριλαμβάνετε στο σχέδιό σας τι μπορούν να κάνουν για να βοηθήσουν τον εαυτό τους, καθώς και πότε πρέπει να επικοινωνήσουν ξανά μαζί σας και να επιστρέψουν για φροντίδα. Ισχύουν ορισμένες παραλλαγές σε αυτό. Εάν βλέπετε έναν ασθενή για επίσκεψη οξείας ασθένειας, θα πρέπει να υπάρχει κάποια αναφορά για το πλαίσιο προληπτικού ελέγχου για διατήρηση της υγείας του ασθενούς. Αυτή είναι η ευκαιρία σας να ρωτήσετε εάν είναι ενημερωμένος σχετικά με τις κατάλληλες για την ηλικία προληπτικές εξετάσεις (π.χ. μια ετήσια προληπτική γυναικολογική εξέταση). Εάν όχι, μέρος του σχεδίου σας θα πρέπει να είναι μια σύσταση να εξτασθεί ο ασθενής σας κλείνοντας ραντεβού για όποιες εξετάσεις προσυμπτωματικού ελέγχου υγείας απαιτούνται.
Συνεχίζοντας με το παράδειγμα της κλινικής μας περίπτωσης μιας νεαρής γυναίκας με δύσπνοια, το σχέδιό μας μπορεί να έχει τα ακόλουθα στοιχεία:
o Εξήγησα την ανησυχία μου για απειλητική για τη ζωή πνευμονική εμβολή στον ασθενή. και συμφωνεί να μεταφερθεί στο τμήμα επειγόντων περιστατικών με ασθενοφόρο για να υποβληθεί σε απεικονιστικό έλεγχο για τον αποκλεισμό πνευμονικής εμβολής
o Σύσταση να αποφεύγει την φόρτιση με βάρος του πάσχοντος σκέλους και να χρησιμοποιεί πατερίτσες λόγω του πρόσφατου κατάγματος του ποδιού της
o Οδηγία για αποφυγή της κωδεΐνης λόγω αλλεργίας σε αυτό το φάρμακο. και σύσταση για χρήση άλλης κατηγορίας αναλγητικών όπως τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη για ανακούφιση από τον πόνο
o Η ασθενής παροτρύνεται να πραγματοποιήσει μια επίσκεψη επανελέγχου αργότερα για μια προληπτική γυναικολογική εξέταση.
Οι γιατροί θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνουν συστάσεις σχετικά με τη διατροφή, την άσκηση και το άγχος στο σχέδιό τους.
Πράγματα που πρέπει να αποφεύγετε
Συχνά γίνονται λάθη όταν οι παρουσιάσεις γίνονται αποδιοργανωμένα και ακατάστατα. Η παρουσίασή σας θα πρέπει να ξεκινά με το υποκειμενικό ενόχλημα (Τι είπε ο ασθενής σας;), ακολουθούμενο από τα αντικειμενικά ευρήματα της κλινικής εξέτασης (Τι παρατηρήσατε, τι ακροαστικά, ψηλαφητικά ή επικρουστικά ευρήματα—βρήκατε;), ακολουθούμενο από την αξιολόγησή σας (Τι νομίζετε ότι συμβαίνει;), και τέλος, το σχέδιό σας (τι θα κάνετε;).Ένα συνηθισμένο λάθος που κάνουν όλοι οι εκπαιδευόμενοι γιατροί και οι νέοι γιατροί είναι να πηγαίνουν από πεδίο σε πεδίο και να επανέρχονται σε προγενέστερα πεδία που ήδη έχουν αναφερθεί για να συμπληρώσουν κάποια πληροφορία διασπώντας με αυτό τον τρόπο την δομημένη και συγκροτημένη παρουσίαση του περιστατικού τους.
Η συμβουλή μας είναι να αναφέρεστε αποκλειστικά και μόνο στο πεδίο του υποκειμενικού ενοχλήματος. Μετά κάντε μια παύση, ώστε ο ακροατής να γνωρίζει ότι τώρα φεύγετε από το πεδίο του υπκειμενικού ενοχλήματος, και μπέναιτε στο πεδίο των αντικειμενικών ευρημάτων της κλινικής εξέτασης. Ξεκινήστε πάντα με τη γενική επισκόπηση, και συνεχίστε με την αναφορά των πιο αξιοσημείωτων παθολογικών ευρημάτων χωρίς να παραλείπετε να ανφερθείτε στα ζωτικά σημεία. (Είναι ζωτικής σημασίας!)
Όταν οι νέοι θεραπευτές φτάνουν στην αξιολόγηση, συχνά θέλουν να επαναλάβουν την αναφορά τους στα υποκειμενικά ενοχλήματα και στα αντικειμενικά ευρήματα ξανά. Πρέπει να παλέψετε σκληρά για να μην το κάνετε αυτό και να συνεχίσετε προς το πεδίο της κλινικής σας αξιολόγησης για την πιο πιθανή ή πιθανές διαγνώσεις αναφέροντας τα προβλήματα του ασθενούς και προχωρώντας στο πεδίο του θεραπευτικού σας πλάνου αναφερθείτε στις επιχειρούμενες λύσεις. Η συμβουλή μας στον νεαρό θεραπευτή είναι να εξασκεί τις δεξιότητές του στην παρουσίαση όσο πιο συχνά μπορεί και να είναι ευγνώμων όταν ένας ανώτερος κλινικός ιατρός τον διορθώνει υποδεικνύοντας τις αδυναμίες ή τα κενά στην παρουσίαση του περιστιτατικού που επιτέλεσε.
Πρέπει πάντα να προσπαθείτε να είστε ο καλύτερος δυνατός φορέας επικοινωνίας της ιατρικής πληροφορίας. Στο τέλος, ο ασθενής θα έχει εξυπηρετηθεί καλύτερα, εσείς θα είστε καλύτερος γιατρός ενώ θα είναι διάχυτη στον περίγυρο σας η επιστηνονική σας ωριμότητα..
Richard Colgan, MD, is a professor at the University of Maryland School of Medicine in Baltimore, MD, and the vice chair of medical student education and clinical operations in the Department of Family and Community Medicine. He is also the author of Advice to the Healer: On the Art of Caring by Springer.
Further Reading and Resources
•McGee S. Oral case presentation guidelines. University of Washington. http://maziquemedcases.files.wordpress.com/2011/02/oral-case-presentation-guidelines.pdf.
•Oral presentation on rounds. Loyola University. www.medicalvideos.us/play.php?vid=740.
•Selzer R. Letters to a Young Doctor. Boston, MA: Mariner Books, 1996.Groopman J. How Doctors Think. Boston, MA: Mariner Books, 2008.
