Συχνά Προβλήματα Υγείας για τα οποία τίθενται Λανθασμένες Διαγνώσεις στον Τομέα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (Missed and Erroneous Diagnoses Common in Primary Care Visits).
JAMA Intern Med. published online February 25, 2013
Μια μεγάλη ποικιλία συχνών παθήσεων ξεφεύγει της διάγνωσης στον τομέα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, και σύμφωνα με μια νέα μελέτη, σχεδόν το 80% αυτών των λαθών πηγάζουν από την διάσπαση της διαδικασίας της ιατρικής επίσκεψης των ασθενών. Τα περισσότερα λάθη επιπρόσθετα έχουν τον δυνητικό κίνδυνο να προκαλέσουν μέτριου έως σοβαρού βαθμού βλάβες στους ασθενείς.
Ο Hardeep Singh, MD, MPH, από το Baylor College of Medicine στο Houston, του Texas, και οι συνάδελφοι του, δημοσίευσαν μια ανασκόπηση ανάλυσης στοιχείων από ιατρικούς φακέλους ασθενών, στο περιοδικό JAMA Internal Medicine, στις 25 Φεβρουαρίου 2013.
Οι συγγραφείς ανάλυσαν 190 διαγνωστικά λάθη που αφορούσαν ιατρικές επισκέψεις ασθενών στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που έγιναν από την 1η Οκτωβρίου 2006, μέχρι την 30η Σεπτεμβρίου 2007, σε ένα μεγάλο κέντρο υγείας αστικού τύπου για την φροντίδα συνταξιούχων στρατιωτικών (large urban Veterans Affairs facility) που αποτελούσε την αρχική πύλη εισόδου των ασθενών σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας (integrated healthcare system).
Οι συγγραφείς ανέπτυξαν αυτοματοποιημένα εργαλεία ενεργοποίησης (automated “trigger tools”) ειδικά για την υποβοήθηση της διαδικασίας εντοπισμού διαγνωστικών λαθών από τους ηλεκτρονικούς ιατρικούς φακέλους των ασθενών. Αναγνωρίζουν ότι παρόλο που αυτά τα συστήματα ενεργοποίησης αντιπροσωπεύουν σημαντική βελτίωση της διαδικασίας, σε αντιδιαστολή με τους παραδοσιακούς τρόπους προσέγγισης, στον εντοπισμό διαγνωστικών λαθών, εντούτοις η μελέτη τους πιθανότατα υποεκτιμά την συνολική έκθεση του προβλήματος.
Οι πιο συχνές λανθασμένες διαγνώσεις αφορούσαν περιπτώσεις: · Πνευμονίας (6,7%)
· Μη αντιρροπούμενης καρδιακής ανεπάρκειας (5,7%)
· Οξείας Νεφρικής Ανεπάρκειας (5,3%)
· Πρωτοπαθούς Καρκίνου (5,3%)
Το κύριο ενόχλημα κλινικής παρουσίασης που σχετιζόταν συχνότερα με λάθος διάγνωση ήταν ο βήχας.
Οι συγγραφείς εντόπισαν διάφορους παράγοντες διάσπασης στην διαδικασία της ιατρικής επίσκεψης που συνέβαλαν στην αδυναμία να τεθεί η σωστή διάγνωση.
Οι Διαδικαστικοί Παράγοντες Διάσπασης περιελάμβαναν και αφορούσαν : · την ιατρική επίσκεψη και την διαδραστική επαφή ασθενούς – ιατρού αυτή καθ’ εαυτή (78,9%)
· την διαδικασία παραπομπής του ασθενούς από άλλο ιατρό (19,5%)
· παράγοντες που σχετίζονται αποκλειστικά με τον ασθενή (16,3%)
· την διαδικασία της παρακολούθησης του ασθενούς και την συλλογή διαγνωστικών πληροφοριών (14,7%)
· την διενέργεια και την ερμηνεία διαγνωστικών εξετάσεων (13,7%)
Σχεδόν στις μισές περιπτώσεις (43,7%), περισσότεροι του ενός διασπαστικοί παράγοντες υπεισέρχονταν ταυτόχρονα και συνεισέφεραν ώστε να μην μπορεί να τεθεί η σωστή διάγνωση.
Ερμηνεύοντας τα ευρήματα της μελέτης τους, οι συγγραφείς αναφέρουν ότι καθώς οι ιατροί ολοένα και περισσότερο στηρίζονται στην τεχνολογία και στην ομαδική ή συλλογική αντιμετώπιση των ασθενών από ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, χάνουν βασικές κλινικές επιδεξιότητες και τις σχετιζόμενες με αυτές νοητικές διεργασίες της διαδικασίας της διάγνωσης ή της διαφοροδιάγνωσης. Επιπρόσθετα το φαινόμενο της σύντομης χρονικής διάρκειας των ιατρικών επισκέψεων επιτείνει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα.
Οι συγγραφείς προτείνουν πιθανές λύσεις, αναγνωρίζοντας ότι οποιαδήποτε λύση θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν της ότι το να τεθεί μια ιατρική διάγνωση είναι μια δύσκολη, μπερδεμένη αλλά και ατελής διαδικασία.
Προτείνουν την επικέντρωση των ιατρών στη: · σωστή λήψη του ιατρικού ιστορικού,
· διενέργεια μιας καλής κλινικής εξέτασης,
· διενέργεια κατάλληλου εργαστηριακού ελέγχου
ως λύση στην προσπάθεια μείωσης του ποσοστού λανθασμένων διαγνώσεων.
Επιπρόσθετα ενθαρρύνουν τους ιατρούς να καταγράφουν στον ιατρικό φάκελο πιθανές διαγνώσεις στα πλαίσια της διαφορικής διάγνωσης από την 1η ιατρική επίσκεψη.
The study was supported by a National Institutes of Health K23 Career Development Award to Dr. Singh, by an Agency for Health Care Research and Quality Health Services Research Demonstration and Dissemination to a coauthor, and a Houston VA HSR&D Center of Excellence grant and the VA Office of Academic Affiliations Fellowship Program to another coauthor. The authors and editorialists have disclosed no other relevant financial relationships.
Ο Hardeep Singh, MD, MPH, από το Baylor College of Medicine στο Houston, του Texas, και οι συνάδελφοι του, δημοσίευσαν μια ανασκόπηση ανάλυσης στοιχείων από ιατρικούς φακέλους ασθενών, στο περιοδικό JAMA Internal Medicine, στις 25 Φεβρουαρίου 2013.
Οι συγγραφείς ανάλυσαν 190 διαγνωστικά λάθη που αφορούσαν ιατρικές επισκέψεις ασθενών στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που έγιναν από την 1η Οκτωβρίου 2006, μέχρι την 30η Σεπτεμβρίου 2007, σε ένα μεγάλο κέντρο υγείας αστικού τύπου για την φροντίδα συνταξιούχων στρατιωτικών (large urban Veterans Affairs facility) που αποτελούσε την αρχική πύλη εισόδου των ασθενών σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας (integrated healthcare system).
Οι συγγραφείς ανέπτυξαν αυτοματοποιημένα εργαλεία ενεργοποίησης (automated “trigger tools”) ειδικά για την υποβοήθηση της διαδικασίας εντοπισμού διαγνωστικών λαθών από τους ηλεκτρονικούς ιατρικούς φακέλους των ασθενών. Αναγνωρίζουν ότι παρόλο που αυτά τα συστήματα ενεργοποίησης αντιπροσωπεύουν σημαντική βελτίωση της διαδικασίας, σε αντιδιαστολή με τους παραδοσιακούς τρόπους προσέγγισης, στον εντοπισμό διαγνωστικών λαθών, εντούτοις η μελέτη τους πιθανότατα υποεκτιμά την συνολική έκθεση του προβλήματος.
Οι πιο συχνές λανθασμένες διαγνώσεις αφορούσαν περιπτώσεις: · Πνευμονίας (6,7%)
· Μη αντιρροπούμενης καρδιακής ανεπάρκειας (5,7%)
· Οξείας Νεφρικής Ανεπάρκειας (5,3%)
· Πρωτοπαθούς Καρκίνου (5,3%)
Το κύριο ενόχλημα κλινικής παρουσίασης που σχετιζόταν συχνότερα με λάθος διάγνωση ήταν ο βήχας.
Οι συγγραφείς εντόπισαν διάφορους παράγοντες διάσπασης στην διαδικασία της ιατρικής επίσκεψης που συνέβαλαν στην αδυναμία να τεθεί η σωστή διάγνωση.
Οι Διαδικαστικοί Παράγοντες Διάσπασης περιελάμβαναν και αφορούσαν : · την ιατρική επίσκεψη και την διαδραστική επαφή ασθενούς – ιατρού αυτή καθ’ εαυτή (78,9%)
· την διαδικασία παραπομπής του ασθενούς από άλλο ιατρό (19,5%)
· παράγοντες που σχετίζονται αποκλειστικά με τον ασθενή (16,3%)
· την διαδικασία της παρακολούθησης του ασθενούς και την συλλογή διαγνωστικών πληροφοριών (14,7%)
· την διενέργεια και την ερμηνεία διαγνωστικών εξετάσεων (13,7%)
Σχεδόν στις μισές περιπτώσεις (43,7%), περισσότεροι του ενός διασπαστικοί παράγοντες υπεισέρχονταν ταυτόχρονα και συνεισέφεραν ώστε να μην μπορεί να τεθεί η σωστή διάγνωση.
Ερμηνεύοντας τα ευρήματα της μελέτης τους, οι συγγραφείς αναφέρουν ότι καθώς οι ιατροί ολοένα και περισσότερο στηρίζονται στην τεχνολογία και στην ομαδική ή συλλογική αντιμετώπιση των ασθενών από ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, χάνουν βασικές κλινικές επιδεξιότητες και τις σχετιζόμενες με αυτές νοητικές διεργασίες της διαδικασίας της διάγνωσης ή της διαφοροδιάγνωσης. Επιπρόσθετα το φαινόμενο της σύντομης χρονικής διάρκειας των ιατρικών επισκέψεων επιτείνει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα.
Οι συγγραφείς προτείνουν πιθανές λύσεις, αναγνωρίζοντας ότι οποιαδήποτε λύση θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν της ότι το να τεθεί μια ιατρική διάγνωση είναι μια δύσκολη, μπερδεμένη αλλά και ατελής διαδικασία.
Προτείνουν την επικέντρωση των ιατρών στη: · σωστή λήψη του ιατρικού ιστορικού,
· διενέργεια μιας καλής κλινικής εξέτασης,
· διενέργεια κατάλληλου εργαστηριακού ελέγχου
ως λύση στην προσπάθεια μείωσης του ποσοστού λανθασμένων διαγνώσεων.
Επιπρόσθετα ενθαρρύνουν τους ιατρούς να καταγράφουν στον ιατρικό φάκελο πιθανές διαγνώσεις στα πλαίσια της διαφορικής διάγνωσης από την 1η ιατρική επίσκεψη.
The study was supported by a National Institutes of Health K23 Career Development Award to Dr. Singh, by an Agency for Health Care Research and Quality Health Services Research Demonstration and Dissemination to a coauthor, and a Houston VA HSR&D Center of Excellence grant and the VA Office of Academic Affiliations Fellowship Program to another coauthor. The authors and editorialists have disclosed no other relevant financial relationships.
